Pokoik dziecka w stylu retro

Dziecko, czyli człowiek w wersji kieszonkowej, ma kilka istotnych składowych. Pozwolę sobie na ich krótką, subiektywną charakterystykę:

• rączki - rozmazują pastę do zębów, bynajmniej nie w obrębie jamy ustnej, szczypią rodzeństwo, ukrywają słodycze zwędzone babci z torebki. Wygrzebują najdorodniejsze mrówki, znajdują najlepsze patyki do grzebania w kałużach, zbierają kwiatki i zostawiają odciski na ścianach. Dobre do całowania.

• nóżki - uciekają, gdy zaczynam krzyczeć, że "ZNÓW WYLAŁY MÓJ SZAMPON!", niosą przez łąkę, spadają z nich buciki, nie trzymają się na nich skarpetki. Mokre od rosy, suche od piasku, zimne po sankach. Kopią prosto w nerę, gdy już prawie śpisz i przychodzą do łózka, gdy jeszcze nie wstałeś. Dobre do całowania.

• buzie - magnes na czekoladę, plują brokułami, ślinią zamiast dawać buziaki. Z nosków leje się katar, z oczy łzy, a z ust potoki słów. Policzki są czerwone od mrozu, usta sine od wody w basenie, czoła spocone od biegu. Rzęsy mrugają, uszy nie słyszą poleceń, włosy nie chcą się dać rozczesać, a oczy mrużą z radości na Twój widok. Dobre do całowania.

Jest jeszcze kilka istotnych elementów, jak brzuszki i pupy, ramiona i plecy, ale one przeważnie nie powodują większych szkód. No może poza pupą, ona potrafi zapaprać nawet plecy i kostki.

W moim domu żyją dwa "kieszonkowce". Fundujące mi huśtawkę uczuć od nirwany miłości, po chęć zamknięcia na balkonie i "po co mi to było tak wcześnie". Zwykle oba te stany zaliczam w przeciągu każdej godziny. Nie jest łatwo, ale inaczej sobie nie wyobrażam.

To nie jest dokończony pokoik, brakuje miejsca na książki i siedziska do spokojnego ich przeglądania, ale na obie te rzeczy mam już pomysł. Przyda się też dodatkowe miejsce na zabawki i tu pewnie pojawi się problem, bo pokoik jest mały. Albo inaczej: nie mały, tylko zmuszający do kreatywności. Od razu to brzmi lepiej. Dziury po kołkach też znikną, za kilka miesięcy jak dobrze pójdzie, albo po prostu następnym razem zamarzę je w Photoshopie.

I wiem, że komoda z Ikea to nie retro, ale powoli... małymi krokami cel osiągnę.

TAPETA

Jestem absolutnie zakochana w tapecie Boras FALSTERBO II z tapety-sklep.com. Tak zasadniczo to ona zrobiła całą "robotę", reszta to już kwestia dodatków i postarania się, aby za bardzo ją nie zakryć.

POPRZEDNIE DIY

Jak zrobić lampkę nocą możecie przeczytać tu: 

aletuladnie.blogspot.com/2016/06/romantyczna-lampka-nocna.html

Natomiast wpis o galerii nad łóżeczkiem jest dokładnie w tym miejscu:

aletuladnie.blogspot.com/2016/12/retro-galeria.html

CO i GDZIE

Szafa - kupiona za kilka złotych przez olx z kilkona ubytkami wymagającymi szpachlowania. Dlatego została pomalowana i dostała nowe lustra, w innym wypadku pokusiłabym się o zostawienie jej w naturalnym kolorze drewna.

Łóżeczko - też znalezisko na olx, też za niewielkie pieniądze i również przemalowane. 

Zasłona - wygrzebana w Ikea w koszy z przecenionymi tekstyliami z ekspozycji.

Siedzisko/narzuta - studencki śpiwór mojej mamy, wyciągnięty z najdalszego zakamarka jej szafy. Posłuży za narzutę, gdy już zmienimy łóżeczko na większe.

Półka na kolekcje - EMAKO

Ramki - kupione za kilka złotych na allegro, a w nich pocztówki od MYSI OGONEK i POSTALLOVE

Plakat - MYSI OGONEK

Oliwkowa poducha - WeLoveBeds

Miętowy kocyk - PEPCO