Prosty dywanik

W swoim życiu obejrzałam już dużo kiepskich programów i żenujących filmów, jednak przy zszywaniu tych warkoczy, nastąpiła ich kumulacja. Cieszę się, że jadnak powstał, bo ciepło jest teraz małym stópkom, tuż po wyjściu z łóżka. 

Nie potrafię szyć, szydełkować, robić na drutach. Zadania te, pod względem trudności, stawiam w jednym szeregu z pisaniem algorytmów. Jeśli się czegoś nie potrafi, to oczywiście można się nauczyć, ale o wiele fajniej jest wymyślić jak zrobić to inaczej.

Zostało mi dużo sznurka Bobbinów, którymi bawiłam się przy poście o dekoracjach w pokoju dziecka:

aletuladnie.blogspot.com/2016/10/kilka-prostych-dekoracji.html

Bez sensu było je kisić w szafie, toż to marnowanie surowca i twórczego potencjału. Pomyślałam. Podumałam. Już teraz wiem, że nie należy robić tego na czczo, w ogóle proces myślowy wydaje mi się teraz czynnością przereklamowaną. Zaraz wyjaśnię dlaczego.

Otóż zaplecenie warkoczyków i zszycie ich razem, pochłonęło mi stosunkowo dużo czasu. Próżne siedzenie z igłą w ręce nie jest tym co napawa mnie szaleńczym optymizmem. Włączyłam, więc telewizor (!). Nie jestem fanka tego pudła, poza tysięcznym oglądnięciem Przyjaciół na Comedy Central, nie mam potrzeby spędzania przed nim wieczornych godzin. Dywanikowi zawdzięczam wciągnięcie się Azja Express (śmietanka polskiego celebryctwa wciągająca robaki była dość przyjemną alternatywą do podniesienia głowy znad sznurka). Potem było już tylko gorzej. Filmy na HBO powinno się wybierać wcześniej, inaczej one wybiorą ciebie. Po chronicznym niesmaku jaki został mi po obejrzeniu 50 Twarzy Graya, do tej pory spoglądam na pilot z lekką nieufnością. I nie chodzi tu o moja pruderyjność, bo takowa nie istnieje, tylko o bardzo złe kino, bardzo zły scenariusz. Podejrzewam, że bardziej lotne dialogi przeprowadzam z moją dwuletnią córką. 

Porzuciłam więc kanały filmowe w nadziei odnalezienia taniej i prostej rozrywki, która pozwoli mi skończyć dywanik. I tu trafiłam, o zgrozo!, na Damy i Wieśniaczki. Na początku bawiły mnie glonojady przerzucające obornik. Potem kończyłam seans w nieznośnym poczuciu niesprawiedliwości społecznej. Dama to przecież osoba z klasą, wykształcona i obyta. Tu natomiast dostałam lekko przygłupie dziewuchy, które miały szczęście żyć w dostatku. Przykro było potrzeć na fakt, że o dobrobycie nie decyduje intelekt lub pracowitość, a zwykły ślepy los. 

Opuszczamy na chwilę smutne rozważania o dysproporcjach społecznych, bo oto zaczyna się Ślub od Pierwszego Wejrzenia. To na szczęście żart. Skończyłam dywanik. Wyłączyłam telewizor. Od tego czasu służy tylko do oglądania bajek i meczów. Niech tak zostanie. 

Do wykonania potrzebujemy:
- sznurek
Do wydziergania takiego jak mój wystarczy jeden motek BOBBINA RAINBOW, powinno go jeszcze zostać na inne eksperymenty,
- igła i nitka
- sprawny telewizor.

Zaplotłam warkoczyki i zszyłam ich boki nitką. Tyle, cała filozofia. Zajmuje to trochę czasu, ale małe stópki mają ciepło, gdy wstają z łózka. I nie zszywajcie tego zbyt ciasno, bo dywanik zaczyna się zwijać. Jak widać powyżej.

Zapraszam na konkurs na  Facebooku: www.facebook.com
Możecie wygrać wybrany przez siebie sznurek Bobbinów