Półki na kwiaty

Starość puka do mych drzwi. Macha jedną pomarszczoną ręką, w drugiej trzyma paprotkę i szepce do mnie słodko: napij się ze mną wytrawnego wina. Siadam z nią pod rękę na balkonie, delektując się praniem wiszącym na suszarce, spoglądam na rozwieszone w słońcu gacie i uśmiech rozkwita na mej bladej twarzy. 

Pierwszy raz starucha obudziła się we mnie, gdy delektowałam się pierwszymi ciepłymi dniami, radośnie podśpiewując na myśl, że pranie schnie tak szybko, że tego samego dnia zdążę jeszcze powiesić drugie. Teraz już będę mogła rozwieszać dwa razy więcej majtek, sortować podwójną ilość skarpet, zaśmiewałam się do siebie. Gdzie się podziała radość, że teraz można piwo w plenerze otworzyć, w miasto wieczorem wyskoczyć, wystawić wałki na brzuchu do słońca - niech się smażą na czerwono? Gdzie ta beztroska i młodzieńcze tęsknoty? Odeszły na dobre, a ja stoją z kolejną parą gaci w dłoni i ciesze się, bo oto woda będzie z nich szybciej parować.

A gdy raz już wpuścisz staruchę do swojej duszy, ona rozpanoszy się na dobre, pożre resztki młodzieńczej duszy i naznaczy mentalność oraz myśli zmarszczkami.

Mieszkanie ci zachwaści zieleniną, a w okna wstawi ciężkie zasłony. Będzie się napawać rozkoszą domowych pieleszy, owinie duszę kocem i zaparzy herbatę. 

Moja starcza natura otworzyła drzwi kopniakiem, gdy znalazła hashtag #jungalowstyle, porozstawiała paprotki i sukulenty. Czule przemawia do zielistki i kaktusów, zrasza asparagusa i araukarię. 

Czy ktoś widział w studenckim mieszkaniu coś więcej w kolorze zieleni, niż stara koszulka? Czy młodzi małżonkowie zaczynają urządzanie mieszkania od założenia ogrodu wertykalnego (trudna nazwa i kolejny cel do mieszkania)? Do roślin trzeba dorosnąć, jak do piwa bez soku i docenienia wyprasowanego prześcieradła. To się nie dzieje od tak i bez potrzeby kremu głęboko nawilżającego naskórek. 

Wiecie, że się nabijam, prawda? Choć trochę nie pasuje do mojej leniwej natury troska o coś więcej niż własny tyłek, to przepadłam w miłości do wszelkiej zieleni. Nawet zdarza mi się ją regularnie podlewać. Post Rosliny-dla-opornch wcale nie stracił na aktualności, i nadal brak umiejętności pielęgnacji zastępuję ilością nabywanych pnączy, to jedna z tygodnia na tydzień jest jakby lepiej. I nawet rozmnożyła się tego tyle, że dechy na ścianie trzeba było powiesić.

Dechy pochodzą ze sklepu budowlanego, nazywają się półkami sosnowymi klejonymi z sękami. Do tego wsporniki metalowe, sztuk trzy i mężu mój wspaniały z wiertarą w ręce (opatrzony metką: brak możliwości nabycia, towar niedostępny, szukaj zamiennika).

Dechy pomalowałam jedną warstwą ługu do drewna, żeby straciły swój żółty kolor. Po wyschnięciu (a raczej po powrocie z pracy) zaolejowałam je najtańszym dostępnym na rynku olejem do podłóg. 

Porównanie koloru desek sosnowych Przed (lewa) i po ługowaniu (prawa)

Tyle, cały ambaras. Było jeszcze trochę krzyku, gdy współkredytobiorca wywiercił dziury o 20 centymetrów za wysoko, ale szybko zasłoniłam je doniczkami i znów cieszymy się pokojem i harmonią domowego gniazdka.

Staruszka podskakuje i zbiera kasiorę na kolejną zieleninę, bo nie ma co zatrzymywać tej lokomotywy życiowych zmian. Czas dorosnąć!

Kosze z trawy morskiej - NIKAMON
Betonowa doniczka - GROW RAW
Doniczki - IKEA,  OLX, sklepy budowlane, piwnica rodziców
Mini szklarnia - IKEA
Lampa - NOWODVORSKI